Φυτοθεραπεία: ορισμός, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα


Αυτό είναι ένα μάλλον αμφιλεγόμενο ζήτημα - πόσο αποτελεσματική είναι η βοτανοθεραπεία και αν πρόκειται για μια εναλλακτική μέθοδο θεραπείας. Αλλά ένα πράγμα είναι σαφές - αυτή η θεραπεία γίνεται πιο εύκολη, χωρίς να προκαλεί μια τοξική αλλαγή στο σώμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αν εξετάσετε σωστά την επίδραση ενός συγκεκριμένου φαρμάκου και το πάρετε σωστά, μπορεί να οδηγήσει όχι μόνο στην πλήρη θεραπεία, αλλά και στην ενίσχυση του σώματος στο σύνολό του. Έτσι, η φυτοθεραπεία: ορισμός, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα είναι το θέμα της συζήτησης για σήμερα.

Η ουσία της φυτοθεραπείας

Χωρίς αμφιβολία, το πιο σημαντικό για ένα άτομο είναι η υγεία του, η οποία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο ζωής και τη σχέση με το περιβάλλον. Όταν προκύπτουν προβλήματα, πολλοί από εμάς αναζητούν νέα, πιο αποτελεσματικά και "διάσημα" συνθετικά ναρκωτικά, ξεχνώντας την αρχαία λαϊκή ιατρική. Αλλά μετά από χιλιάδες χρόνια, ένα άτομο αντιμετωπίστηκε (και θεραπεύτηκε με επιτυχία) μόνο με τη βοήθεια των βοτάνων.

Η φυτοθεραπεία είναι μια εναλλακτική θεραπεία που βασίζεται στις θεραπευτικές ιδιότητες των βοτάνων, η οποία είναι καλά ανεκτή και έχει λίγες σοβαρές παρενέργειες. Μέχρι σήμερα, περίπου 500.000 είδη φυτών είναι γνωστά, αλλά μόνο περίπου το 5% αυτών θεωρούνται φαρμακολογικώς δραστικές ουσίες. Αυτό δείχνει μόνο ένα πράγμα - υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός ειδών που δεν έχουν μελετηθεί ακόμη από τους γιατρούς, και υπάρχουν ευκαιρίες για την ανακάλυψη νέων φαρμακευτικών ιδιοτήτων των φυτών.

Στη Ρωσία χρησιμοποιούνται περίπου 650 φαρμακευτικά φυτά, συλλέγονται ετησίως 300 είδη. Λόγω των διαφορετικών κλιματικών συνθηκών και των συνθηκών εδάφους, τα φυσικά αποθέματα βοτάνων είναι επίσης διαφορετικά. Αυτό εξαρτάται από τις πηγές τροφίμων των φυτών που περιέχουν υψηλό ποσοστό βιολογικά δραστικών ουσιών. Είναι πλούσια σε διάφορες χημικές ενώσεις, όπως αλκαλοειδή, γλυκοσίδες, σαπωνίνες, πολυσακχαρίτες, τανίνες, φλαβονοειδή, κουμαρίνες, αιθέρια έλαια, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία.

«Η ιατρική είναι η τέχνη της χρήσης της θεραπευτικής δύναμης της φύσης»

Η γνώμη αυτή εκφράστηκε από τον Ιπποκράτη και έχει επανειλημμένα δοκιμαστεί κατά τη διάρκεια των αιώνων. Για παράδειγμα, ακόμη και στην αρχαία Ασσυρία υπήρχαν ειδικά σχολεία για την καλλιέργεια φαρμακευτικών φυτών και ο αρχαίος αιγυπτιακός παπύρις περιέγραψε την ωφέλιμη επίδραση στο σώμα πολλών φυτών, όπως το μέντα, το ελαιόλαδο και η παπαρούνα.
Για πρώτη φορά, ένας Ρωμαίος γιατρός, Galen Claudius, πρότεινε τη χρήση βάμματα και εκχυλίσματα από φυτά με φαρμακευτικές προθέσεις. Η Avicenna, με τη σειρά της, κατάρτισε έναν κατάλογο σχεδιασμένο για ιατρικούς σκοπούς, ο οποίος περιγράφει περισσότερα από 900 φυτά, τα περισσότερα από τα οποία σήμερα θεωρούνται επίσημα ως φάρμακα. Αρκετοί αιώνες αργότερα, ένα είδος φυτοθεραπείας ήρθε στους Θρακικούς και τους Σλάβους, οι οποίοι άρχισαν επίσης να αποδίδουν μεγάλη σημασία στις διαδικασίες επιρροής και αποτελεσματικότητας των φυτών στο ανθρώπινο σώμα. Η φυτοθεραπεία γίνεται σταδιακά ένα από τα πιο σημαντικά είδη παραδοσιακής ιατρικής.

Σήμερα (σύμφωνα με την ΠΟΥ) περίπου το 80% των ανθρώπων χρησιμοποιούν φάρμακα φυσικής προέλευσης στο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Αυτό το γεγονός, όπως και τίποτα άλλο, δεν μιλά υπέρ της φυτοθεραπείας - οι άνθρωποι έχουν μελετήσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτής της μεθόδου για μεγάλο χρονικό διάστημα και αρκετά επιτυχημένα. Παρέχει επίσης μεγάλες ευκαιρίες για να ωθήσει τις φαρμακευτικές εταιρείες να χρησιμοποιούν φαρμακευτικά φυτά για τη σύνθεση βιολογικά ενεργών προσθέτων και φαρμάκων σε διάφορους τομείς της ιατρικής.

Πώς θεραπεύονται με φυτοθεραπεία;

Όλα τα φαρμακευτικά φυτά που δεν περιέχουν τοξικές και εξαιρετικά τοξικές ουσίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή σκευασμάτων για εσωτερική και εξωτερική χρήση στο σπίτι. Η μέθοδος παρασκευής συνήθως εξαρτάται από τη χημική σύνθεση των δραστικών ουσιών, τη διαλυτότητα τους σε διάφορα υγρά (π.χ. σε νερό ή αλκοόλη), όπως μέρη φυτών (λουλούδια, φύλλα, ρίζες, σπόροι κλπ.).

Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα στη λαϊκή ιατρική είναι τα εκχυλίσματα, οι εγχύσεις και τα αφέψημα. Κάθε προϊόν έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Παρασκευάζονται από φύλλα, άνθη ή άλλα φυτικά όργανα, από τα οποία είναι εύκολο να εξαχθούν δραστικές ουσίες που παρασκευάζονται με τη μορφή έγχυσης. Η μόνη εξαίρεση είναι τα σταφύλια, τα οποία παρασκευάζονται ως αφέψημα, καθώς και όλα τα σκληρά μέρη των φυτών.

Αυτός ο τύπος θεραπείας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας πολλών λαών και καταλαμβάνει μια σημαντική θέση στην ανθρώπινη ζωή. Από την άποψη αυτή, η προετοιμασία αποτελεσματικότερων φαρμάκων για τη θεραπεία και την πρόληψη ασθενειών που βασίζονται σε φαρμακευτικά φυτά έχει ιδιαίτερη σημασία. Στην παγκόσμια πρακτική, περίπου το 40% των φαρμάκων που προέρχονται από τη χημική και φαρμακευτική βιομηχανία παρασκευάζονται από φυτικές πρώτες ύλες. Με βάση τα φαρμακευτικά φυτά, παράγουν περίπου το 80% των φαρμάκων που χρειάζονται για τη θεραπεία καρδιαγγειακών, πνευμονικών και γαστρεντερικών ασθενειών.

Τα φαρμακευτικά φυτά χρησιμοποιούνται ως πρώτες ύλες για την απομόνωση χημικών ουσιών που, λόγω των διαφόρων μεθόδων δράσης, χωρίζονται σε κορτικοστεροειδή, ορμόνες και άλλα.

Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι η χρήση βοτάνων και παρασκευασμάτων που προέρχονται από αυτά, για τη θεραπεία χρόνιων ασθενειών που απαιτούν παρατεταμένη έκθεση. Η καλή ανεκτικότητα και η χαμηλή τοξικότητα των περισσοτέρων από αυτές επιτρέπουν τη μακροχρόνια θεραπεία όταν δεν περιέχουν ουσίες που μπορεί να είναι εθιστικές και να προκαλέσουν εθισμό.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η ανεξέλεγκτη, παράλογη και εσφαλμένη αποδοχή των φαρμάκων και των προσθέτων λαχανικών σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες για τον οργανισμό. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις εγκύους, τα μικρά παιδιά και τα άτομα με αλλεργίες. Επίσης, η φυτοθεραπεία δεν είναι ασφαλής για όσους έχουν δείξει δυσανεξία σε ορισμένες ουσίες. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εξειδικευμένες συμβουλές είναι υποχρεωτικές.